CO CZYTAĆ, OGLĄDAĆ I SŁUCHAĆ W LISTOPADZIE - WYBORY SUBIEKTYWNE ---WHAT TO READ, WATCH AND LISTEN TO IN NOVEMBER - SUBJECTIVE CHOICES
Kto zabił? Who killed?
Na szkolnym basenie znaleziono ciało siedemnastoletniej uczennicy.
Od razu wszyscy sprzysięgli się przeciwko czarnoskóremu nauczycielowi wychowania fizycznego, wskazując go jako winnego zabójstwa.
Czy to on naprawdę zabił?
Kto naprawdę zabił Thalię?
Od dawna nie miałam w rękach kryminału, bo mogę z całą pewnością napisać, że jest to kryminał choć nietypowy.
Nie ma tu słynnego detektywa, nie ma stłamszonego życiem policjanta i innych ludzi z zewnątrz. Jest szkoła z internatem, jakich pełno w krajach anglosaskich, piękna, położona w hrabstwie New Hampshire, na północy USA. Ten stan określa się jednoznacznie jako najbardziej biały i prestiżowy.
I tam właśnie, wśród młodzieży z tzw. dobrych domów, znajduje się Bodie, narratorka tej opowieści.
Choć nie przepadam za tego typu powieściami dark, Rebecca Makkai, prowadzi nas przez kręte ścieżki szkoły, wspaniale opisując jej duszną, pretensjonalną atmosferę. Nauczyciele i uczniowie prowadzą swoistego rodzaju grę, którą odtwarza, przyjeżdżająca po latach Bodie. Grę, w którą grała ofiara.
Momentami książka przypomina mi serial "Belfer". Zwłaszcza pierwszy sezon, analiza postaci, przechodzenie od ogółu do szczegółu. Jak sama autorka mówi w wywiadzie: "Wspaniałą rzeczą przy pisaniu książek z gatunku fikcji jest to, że mogę
sobie sama zaprzeczać, pokazywać dwie strony medalu i nie muszę
formułować żadnej tezy ani jej udowadniać".
Tu znajdziecie wywiad z autorką"
https://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/7,157211,30281368,rebecca-makkai-jestem-swiadoma-jak-szybko-moze-sie-zmienic.html
The body of a 17-year-old schoolgirl was found in the school swimming pool.
Immediately everyone conspired against the black physical education teacher.
Was he really the one who killed? Who really killed Thalia?
It's been a long time since I've had my hands on a detective story, as I can confidently write that this is a detective story albeit an unusual one.
There is no famous detective, no police officer stifled by life and other outsiders. There is a boarding school, such as are abundant in Anglo-Saxon countries, a beautiful one, located in a county of New Hampshire, in the north of the USA. This state describes itself unequivocally as the most white and prestigious.
And it is there, among young people from so-called good homes, that Bodie, the narrator of this story, finds herself.
Although I am not fond of this type of dark novel, Rebecca Makkai leads us through the winding paths of the school, brilliantly describing its stuffy, pretentious atmosphere. Teachers and pupils play a kind of game, which is played by Bodie, who arrives years later. A game played by the victim.
At times, the book reminds me of the TV series Belfer. Especially the first season, the character analysis, going from the general to the specific. As the author herself says in an interview: "The great thing about writing fiction books is that I can contradict myself, show two sides of a coin, and I don't have to formulate a thesis or prove it."
Kto tańczył? Who danced?
Po ponownej lekturze "Chłopów" i filmie, przyszedł czas na muzykę.
W wywiadzie z Łukaszem "L.U.C." Rostkowskim, który stworzył muzykę do filmu, usłyszałam, że chciał przedstawić tę muzykę jako zamkniętą całość. Udało mu się. Muzyka brzmi jakby była w tym pejzażu na stałe. Ona nie jest tylko częścią filmu, ona tworzy film. Tworzy go od samego początku i jest obrazem, na trwale określającym tożsamość bohaterów.
Serial z 1973 roku był pełny. Chciał przedstawić książkę Reymonta jako całość.
Wybranie opowieści romansu Antka i Jagny oraz tragedia Boryny, stają się nową kanwą, bardziej uniwersalną i zrozumiałą zarówno przez młodych jak i znających prozę noblisty. Wspaniały widok dla oka i muzyka dla ucha.
https://www.youtube.com/watch?v=W920bGrZOzA
After re-reading 'Peasants' and the film, it was time for music.
In an interview with Łukasz "L.U.C." Rostkowski, who created the music for the film, I heard that he wanted to present the music as a closed whole. He succeeded. The music sounds like it is permanently in this landscape. She is not just part of the film, she creates the film. It creates it from the very beginning and is an image, permanently defining the identity of the characters.
The 1973 series was complete. It wanted to present Reymont's book as a whole.
The choice of the story of the romance of Antek and Jagna and the tragedy of Boryna, become a new canvass, more universal and comprehensible to both the young and those familiar with the prose of the Nobel Prize winner. A wonderful sight for the eye and music for the ear.
https://www.youtube.com/watch?v=W920bGrZOzA
Comments
Post a Comment